Gilleam Trapenberg 212 Photography İstanbul’da Karayip Güneşini Soyut Bir Hafızaya Dönüştürüyor

© Gilleam Trapenberg

212 Photography Istanbul bu yıl da şehrin iki yakasına yayılan kapsamlı programıyla fotoğrafın sınırlarını sorgulayan çok katmanlı deneyimler sunuyor. Festivalin öne çıkan sanatçılarından biri ise Karayip güneşini soyut imgeler, tekrar ve renk üzerinden yeniden kurgulayan Gilleam Trapenberg. İlk kez İstanbul’da sergilenecek New Suns serisi, aşırı pozlama ve görsel titreşimlerle tanıdık bir kartpostal sembolünü dönüştürerek izleyiciyi hem arzu hem de eleştirinin kesişiminde bir görsel hafızaya davet ediyor. Gilleam ile festival kapsamındaki işini ve yaratıcı sürecini konuştuk.

Çalışmalarında genellikle renk, ışık ve soyut imgelerle güçlü bir görsel atmosfer kuruyorsun. Senin için bu görsel dilin temel yapı taşları neler?

New Suns’ta çok basit ama yüklü bir konudan yola çıkıyorum: Karayip güneşi. Tekrarlanan bir formun aynı anda hem arzu hem de eleştiri taşıması ilgimi çekiyor—bir yanda nostalji, turizm ve ticaret; diğer yanda ise yaşanmış, karmaşık Karayip gerçekliği. Yapı taşları tekrar, kontrollü aşırı pozlama ve renk. Bir araya geldiklerinde tanıdık bir kartpostal sembolünü soyut bir alana dönüştürüyorlar ve onun üzerine neyi yansıttığımızı sorguluyorlar.

© Gilleam Trapenberg

212 Photography Istanbul Festivali kapsamında sergilenecek olan New Suns’ta “yeni güneş” imgeleriyle renk ve ışığı yeniden kurguluyorsun. Bu serinin çıkış noktası nasıldı; Curaçao’daki gözlemlerinden üretime nasıl bir dönüşüm yaşandı?

Proje özlem ve tesadüfi bir teknik “hata” ile başladı. Curaçao’da gün batımı saatinde yaptığım bir çekimden sonra film rulomu doğrudan güneşle doldurdum—fotoğraf olarak “kullanılamaz” ama negatif olarak çok zengin görüntüler elde ettim. Curaçao’ya gidip gelmek ve ardından stüdyoma dönmek serinin ritmini yıllar içinde şekillendirdi: güneşler adada belgeleniyor ama Amsterdam’daki stüdyomda inşa ediliyordu.

Güneş motifleri hem estetik hem sembolik düzlemde öne çıkıyor. Bu motifleri oluştururken dijital manipülasyonla ne kadar oynuyor ve tasarım sürecinde algıda titreşim yaratmayı nasıl hedefliyorsun?

Müdahaleler odaklı ve ölçülü. Negatifleri tarayıp ince ayarlar yapıyorum. Titreşim yüzlerce deneme ve testten geliyor; hiçbir güneş tam olarak diğerine benzemiyor (ek unsurlar eklemekten özellikle kaçınıyorum; mesele pozlamanın içinde zaten var olanı görünür kılmak).

© Gilleam Trapenberg

Daha önce İstanbul’da eserlerini sergileme fırsatın oldu mu? Bir destinasyon festivali olarak, 212 Photography Istanbul Festivali hakkında düşüncelerini duymak isteriz.

Bu İstanbul’daki ilk sunumum olacak. 212 bana New Suns için doğru bir bağlam gibi geliyor: şehrin farklı noktalarına yayılan, fotoğrafı tek bir kapalı oda yerine kamusal alan, söyleşiler ve gösterimlerle yaşayan bir diyalog olarak ele alan bir platform.

New Suns’un sonraki adımları neler? Bu görsel dili enstalasyon, hareketli görüntü veya mekânsal ışık çalışmaları gibi başka mecralara taşımayı düşünüyor musun?

Evet. Ölçek ve mekânla ilgileniyorum—özellikle de güneşleri beyaz küpten çıkararak. Kısa süre önce New Suns, Amsterdam’da bir sokak seviyesindeki vitrin enstalasyonu olarak sergilendi; gece gündüz görülebiliyordu. Bu şekilde çalışmak, imgelerin bir şehir ve onun ritimleriyle nasıl nefes aldığını değiştiriyor. Buradaki ek unsur, geceleri işlerin otobüs durağında egzotik bir tatil destinasyonu için gördüğünüz reklamlara benzer hale gelmesiydi.