Pietro Franceschini, hem Floransa'nın estetiğini hem de New York’un enerjisini tasarımlarına yansıtan bir isim. Heykelsi formlarla minimalizmi buluşturan, cesur ve karakterli parçalarıyla dikkat çeken Franceschini, mobilya tasarımına yeni bir soluk getiriyor. Tasarladığı her parçaya güçlü bir karakter katmayı başaran Pietro ile yaratım sürecini, tasarım anlayışını ve modern yaşamı şekillendiren vizyonunu konuştuk.
Röportaj: Onur Çoban
Pietro Franceschini kimdir? Kısaca kendinden bahsedebilir misin?
Bazı insanlar benim bir sanatçı olduğumu söylüyor, bazıları ise beni bir mimar olarak görüyor. Gerçek şu ki benim kendime dair algım bile dalgalar halinde ilerliyor. Ancak benim geçmişim tamamen mimarlık. Floransa'da büyüdükten sonra, kendimi tanıma ve kendi zevkimi oluşturma yolunda hiç bitmeyen bir süreçte yoğun bir şekilde seyahat etmeye başladım. Lizbon, Mısır, Paris ve New York bir dönem 'evim' dediğim yerlerdi ancak şu anda hayatımı güzel Milano'da kuruyorum.
Tasarım felsefeni nasıl tanımlarsın?
Çıkar, çıkar ve tekrar çıkar. Ben bunu bir nesnenin özüne inmek için onu alakasız şeylerden arındırma ve temizleme süreci olarak görüyorum. Çıkarılacak bir şey kalmadığında, işiniz bitmiştir.
Lavinia Coffe Table & Magda Chair
Malzeme araştırması yaparken veya yeni projelerinde malzeme seçerken hangi faktörleri göz önünde bulundurursun? Bize biraz çalışmalarındaki malzeme seçimlerinden bahsedebilir misin?
Malzemeler, çalışmalarınıza belirli bir hava katmak için en etkili araçlardır. Benim için bu daha ziyade daha fütürist bir karakter ortaya çıkarmak ve şeklin kendi adına konuşmasına izin vermek için şık bir şey olabilir veya farklı bir görsel incelik elde etmek için şaşırtıcı ve sofistike dokular kullanmak olabilir.
“En sevdiğim malzeme, yüksek ifade gücü ve çok yönlülüğü nedeniyle metal. Şu anda birçok yeni projede paslanmaz çelik kullanıyorum.”
Silo Chair & Unmatched Low Table
Six Variations on Stainless Steel
Tasarım süreci ve çıkan ürün bazında bugüne kadar seni en çok heyecanlandıran çalışman hangisiydi?
Mevcut proje her zaman en heyecan verici olanıdır, istisnasız. Eklektik Mauricio Kirschner'in Paris'teki evi için "Les Incroyables" adında bir çift koltuk tasarladım ve ürettim. Bu, heyecan verici bir sonuca yol açan parlak bir iş birliği oldu.
Sence gelecek yıllarda endüstriyel tasarım ve mobilya tasarımı sektörünü hangi önemli trendler ve akımlar belirleyecek? Sürdürülebilirlik, dijital üretim teknikleri ve robotik teknolojiler gibi alanlarda bizi neler bekliyor?
Sanırım önümüzdeki yıllarda sarkacın endüstriyel tasarımdan ziyade koleksiyon yönünde hareket etmeye devam edip etmeyeceğini göreceğiz. Bu konuda gerçekten emin değilim. Sürdürülebilirlikle ilgili olarak, alışılagelmiş tanımının büyük bir hayranı değilim. Ben daha çok bir nesnenin ne kadar süre güncel kalabildiği ve belli bir kitleye hitap etmeye devam edebildiği açısından bakmayı tercih ediyorum. Dijital üretim teknikleri bir süredir var ancak henüz sektör üzerinde gerçek bir etki yaratmadı, belki de o zaman gelmek üzeredir!
Urania & Atlas Fur
Çalışmalarının arkasındaki ilham kaynaklarından biraz bahsedebilir misin? Bu alanda ya da farklı disiplinlerde merakla takip ettiğin isimler kimler?
İlham sürekli hareket halinde ve her seferinde çalışmalarımın arkasındaki araştırmayı yansıtıyor. 'Olympus Koleksiyonu'nun tasarımı sırasında soru, çağdaş bir kelime dağarcığının klasik bir duyarlılığa nasıl uygulanacağıydı. İlham kaynaklarım Yunan Tanrıları, antik binalar ve altyapılar, mitolojiydi. Şu anda üzerinde çalıştığım ' Objects of Anger' (Öfke Nesneleri) serisi ise ilhamını nükleer silolar, Nazi sığınakları, ses aynaları gibi 2. Dünya Savaşı mimari kalıntılarında buluyor. Referanslar açısından hem çağdaş hem de geçmişten pek çok şey var. Sadece bazılarını saymak gerekirse: Leon Battista Alberti ve Adolf Loos gibi büyük Rönesans ustaları ve Viyana Secession, modernistler arasında Mendelson ve Bruno Taut. Rick Owens, Destroyers Builders, Pedro Reyes çok ilginç çağdaş isimler.
Collo
Licitra Chairs
Vitamin Chairs
Waldo
Les Incroyables
Six Variations on Stainless Steel
Atlas
Silo Chair
Pietro
