Gelenekleri ve kavramları çağdaş bir bakış açısıyla yeniden düşünmek için büyük ölçekli enstalasyonlar, set tasarımı ve bitki temelli deneyimler geliştiren çiçek sanatçısı Maria Eugenia Diego ile çalışmaları ve üretim pratiği üzerine sohbet ettik.
Maria Eugenia Diego kimdir? Kısaca kendinden bahsedebilir misin?
Çok aktif ve meraklı bir insanım, bitkiler ve diğer doğal varlıklar ve hepimizin birbirimizle nasıl etkileşime girdiği konusunda tutkuluyum. Aynı zamanda tasarım ve çağdaş ifade biçimleriyle de ilgileniyorum. Son üç yıldır vizyonumu araçlarım ve bilgim aracılığıyla anlatmak için kendi projemi zorluyorum.
Universidad Politecnica de Madrid’de Mimarlık eğitimi aldıktan sonra çiçek tasarımı dünyasına giriş sürecin ve bu alana olan ilgin nasıl başladı? Özgün sanat pratiğini nasıl tanımlarsın?
Çeşitli ofis ve perakende şirketlerinde yaklaşık beş yıl mimar olarak çalıştıktan sonra bir değişiklik ve yeni bir soluk alma ihtiyacı hissettim. O zamanlar yeni alanları keşfetmeye oldukça açıktım ve şans eseri LOEWE'nin çiçek mağazasında bir işi kabul ettim. Kendimi bilgisayar işlerinden uzaklaştırmak istiyordum ve çiçekçilikle tanışmak inanılmaz bir yolculuktu. Bana varlıklar arasındaki alışkın olmadığımız bağlar hakkında çok şey gösterdi.
"Bitkiler sadece güzellikleri için değil, aynı zamanda hayatta kalma stratejileri için de inanılmazlar. Çevremizin bu büyülü parçalarını keşfetmek beni kendimin ötesinde düşünmeye itti."
Bitkilerin büyüleyici dünyası ile insan arasında yeni bir diyalog sunan projen KOKON’dan bahsedebilir misin?
KOKON, dekoratif özelliklerin ötesine geçerek doğa ve mekanı bir araya getiren bir proje olarak doğdu. Mimarlık bilgimden gelen kompozisyon, uyum ve dengeli yapıyı çiçek tasarımına uyguluyorum. Bitkiler ve çiçekler hakkında dikkat çekmek ve düşünmek için güzelliği ve izleyiciyle güçlü bir bağlantı kurmayı hedefliyorum, böylece tutkumu kendi deneyimimin ötesinde paylaşabiliyorum. KOKON, küçük alışılmamış kompozisyonlardan mekansal enstalasyonlara kadar farklı ölçeklerde projeler geliştiriyor. Ayrıca, çiçek atölyeleri ve diğer alanlardan sanatçılarla iş birlikleri düzenliyoruz.
Çiçek sanatçısı olarak kullanılan malzeme sebebiyle aslında çok da kalıcı olamayan ve ömrü kısıtlı çalışmalar üretiyorsun. Bu kısıtlama, tasarımlarını oluştururken nasıl bir yaklaşım benimsemene neden oluyor?
Çiçeklerle çalışmanın geçici doğası hem bir meydan okuma hem de bir heyecan ve aynı zamanda çalışmalarıma bir gerçeklik duygusu getiriyor. Gerçek hayat, güzelliğin ve gençliğin yükselişini ve düşüşünü içeriyor ve bu canlı varlıklarla çalışmak bana her gün bu gerçeği hatırlatıyor. Buna ek olarak, bu sınırlı ömür beni iki farklı bitki ifade biçimi arasındaki farkı düşünmeye sevk etti; taze çiçekler ve kurutulmuş çiçekler veya lifler. Projeye ya da aktarmak istediğim duyguya bağlı olarak birini ya da diğerini seçiyorum. Çalışmalarımın önemli bir kısmı belirli sanat eserlerini kabullenmeyi ve bırakmayı içeriyor. Bunun olumlu yanı, atölyemde çok fazla birikim yapmamam.
Biraz tasarım sürecini anlatabilir misin? Tasarım sürecinde yaratıcılık ve teknik beceriler arasında bir denge kurmak için ne tür bir yaklaşım benimsiyorsun?
Genellikle beyin fırtınası yaparak, sınırlamaları hesaba katmadan projeyi tasavvur etmeye çalışarak başlıyorum. Genellikle, uzun zamandır beni büyüleyen belirli bir malzeme veya tür ilham kaynağım oluyor. Bundan sonra, malzemeyi anlamak için biraz zaman ayırıyorum, onunla oynuyorum ve geleneksel yöntemlerin ötesinde onu kullanmanın yeni yollarını keşfetmeye çalışıyorum. Bu en önemli kısım. Malzemeyi derinlemesine anladıktan sonra -ki bu aylar ve birkaç proje sürebilir- hacimleri şekillendirmek ve birleştirmek daha kolay hale geliyor.
İlham almak için neler yapıyorsun? Bu alanda ya da farklı disiplinlerden merakla takip ettiğin isimler kimler?
Hem sanat hem de doğa konusunda gözlemciyim. Şehirdeysem, sanat veya jeomineral müzelerini ziyaret etmekten -Madrid'dekine bayılıyorum-, sanatçıların eserlerini araştırmaktan, mantar görüntülerine bakmaktan ve elbette genel olarak doğanın minyatür detaylarına ve süreçlerine dikkat etmekten hoşlanıyorum.
Çiçek sanatına gelince, bu alanın sınırlarını her geçen gün daha da zorlayan Ruby Barber (Mary Lennox Studio'dan) ve Azuma Makoto'ya büyük hayranlık duyuyorum. Diğer alanlarda ise Olafur Eliasson, Andres Reisinger ve Fernando Laposse'nin çalışmalarına hayranım.
Gelecek için heyecanlı mısın? Planlarında neler var?
Bu yıl için heyecanlıyım, çünkü özellikle üç yıllık sıkı bir çalışmanın ardından, KOKON'u ekonomik olarak uygulanabilir kılan daha fazla ve daha keyifli enstalasyon projeleriyle işlerde önemli bir artış görmeye başlıyorum. Bu nokta çok sık konuşulmuyor olabilir ama bir sanatçının hayatında eşit derecede önemli. Bu, müşteriler ve komisyonların ötesinde kendi sanatsal pratiğimi geliştirmeye başlamak istediğim bir alan yarattı. Geçmiş projeler sayesinde farklı türler ve ifade biçimleri denedim ve bu da Maria Eugenia Diego'nun bir sanatçı olarak daha özgürce yarattığı kişisel bir huzursuzluk yaratmaya başladı. KOKON, elbette, deneyimlediğim her şeyle başlatmak istediğim bu daha deneysel kısımla bir arada var olmaya devam edecek.